Ik schrijf een nieuw verhaal. Of eigenlijk, kleine verhalen die samen een groter verhaal vormen. Ik schrijf dat verhaal en ik vind het o zo moeilijk. In mijn hoofd klopt het allemaal wel, ik weet precies hoe het er voelt, waar het verdriet zit, waar het geluk. Ik weet dat het gaat over klein en stil, over voor altijd anders en over dat wat hetzelfde blijft. Over liefde en geloven, over leven en zijn, over elke dag een beetje, over geluk. Ik weet precies hoe het zal zijn als het af is.

Maar buiten mijn hoofd is het een zooitje. Ik schrijf een hoofdstuk dat er helemaal niet in past, weet niet wat ik met die muur vol foto’s moet die ik steeds voor me zie en zoek naar het verhaal achter de geel gestreepte strandtentjes die ik er zo graag in wil hebben. Ik schrijf eigenlijk maar wat. Als het af is, is het vast heel mooi. En het gaat ook vast wel lukken.

Maar vandaag misschien niet.