Herfst, overal herfst. De bomen hangen horizontaal, de regen komt van alle kanten. Gebogen over mijn stuur fiets ik langs het huis van mijn ouders. Fijn dichtbij, een paar straten fietsen en ik ben er al. Oma’s huis! roept Lucy als we er langs rijden. We zwaaien, ook al kunnen we door de regen niet zien of er iemand voor het keukenraam staat.
Het is mijn lievelingshuis, een mooi gek huis dat zo maar los tussen alle keurige huizen staat. Een beetje villa Kakelbont, maar dan zonder paard. Op een warme zomerdag heel lang geleden werd ik er geboren, het vierde meisje op rij. De drie andere meisjes stonden bij de trap te wachten tot ze me eindelijk mochten zien, hun baby-zusje. Vier zusjes in dat grote huis, met rieten matten op de vloer, een altijd geknipte heg en oranje zonneschermen waar je je hoofd aan stoot. Het huis zonder koffiezetapparaat of afwasmachine, met een kelder waar soms een laagje water in staat en een tuin vol met bloemen en een eindeloze vlaggenmast. Er zijn overal kamers, een zijkamertje waar de televisie staat, een achterhuis voor de was, een berghok met alles wat nergens anders een plek heeft, een zolder, een studeerkamer met zacht tapijt, een gele en een rode kamer.
Vier zusjes groeiden er op, gingen er weg en kwamen weer terug, komen altijd weer terug. Want het is thuis, ons huis, het huis van mijn ouders. Het huis waar Ernst me kwam halen om te trouwen op het strand, het huis waar Pien en Lucy zo graag zijn en spelen met hun nichtjes en hun neef. Het huis van opa en oma.
Het regent zo hard, we gaan even schuilen. Laarzen uit in het achterhuis, jas over de verwarming. Er is thee, de muziek staat zachtjes aan, mijn moeder is er. Het is juni, het is herfst en ik ben thuis.
oh saar, je maakt me altijd aan het huilen. wat mooi weer, dit is echte rijkdom! xxx
Date: Tue, 2 Jun 2015 08:21:51 +0000 To: eveline_van_zanten@hotmail.com