Een tafel met je naam erop, een eigen laatje, potloden, een gum, boekjes en bakjes vol letters en woorden. Je gaat leren lezen, leren schrijven, de verhalen uit je hoofd straks op papier vertellen. Je zusje zit twee lokalen verderop, een andere gang, het andere schoolplein tijdens het spelen. Een klein kleutermeisje met zijdezachte haren en een ernstige blik. Totdat ze moet lachen, dan breekt de zon door, straalt het blauw van haar ogen, glimmen haar wangen van plezier. Vooral als ze jou ziet, haar grote zus waar ze zes zomerweken lang elke dag mee speelde.

Nieuwe juffen, nieuwe dagen, nieuwe verhalen. En ik ben thuis, in de stilte na de storm, in de rommel van de afgelopen weken, in het huis waar jullie opeens niet zijn omdat het gewoon weer maandag is. Een maandag met oude verhalen waar ik aan verder werk en meteen in verdwaal. Omdat ze zijn blijven liggen toen het zomer werd, omdat ik niet meer precies weet hoe het ook al weer ging, hoe het ook al weer moet. Ik verdwaal in mijn hoofd en in mijn schriftjes, in het werk dat ik al schreef, in de dingen die ik bedacht en ergens tussen horen.

Misschien verdwalen jullie vandaag ook nog wel een beetje, in de klas, in de gang, op het plein, in de uren van de eerste schooldag. Maar dat geeft niet, verdwalen is niet erg. Het is een begin. Een goed begin van heel veel nieuwe dagen en heel veel nieuwe verhalen.