Pien schrijft onze namen op de tegels van het terras. Na het eten, met roze stoepkrijt, haar haren los, de letters zo zwierig in haar pas verworven handschrift. Ze tekent er een hartje onder, een paar tegels verderop.

Ik wil er een foto van maken, van Pien terwijl ze schrijft, van onze namen op de stenen, aan elkaar geschreven door haar hand.

Maar de regen komt. Dikke druppels over de tegels, dikke druppels over de letters op het terras. Water uit de hemel dat onze namen wegspoelt.

Alleen het hartje blijft. Een roze vlek op het terras, doelloos op de stenen zonder de letters die erboven stonden. Een verdwaalde vlek waar alleen ik een meisje met losse haren en vijf namen op een zomeravond in zie. Gemorst roze van aan elkaar geschreven liefde.