De bomen buigen diep, schaduwen van takken dansen op de gordijnen heen en weer. Je staat stil, kijkt omhoog, ziet vogels uit koers raken, je hoort het fluisteren, het brullen in de lucht. Je staat stil en kijkt, je zoekt, je zoekt de wind, overal of ergens. Je zoekt maar ziet hem nergens.

Ik vertel je over de wind die je niet kan zien, zich voor eeuwig heeft verstopt en er toch altijd is. Je werpt voor de zekerheid nog een blik omhoog, dan kijk je me aan en knijp je je ogen een tijdje stijf dicht. Verstopt. Als ik jou niet zie, zie jij mij ook niet. Onzichtbaar, terwijl je er gewoon bent.
Net als de wind.