Hij is er weer. Zaterdagmiddag zien we hem het land binnenvaren, met de Pieten, Pakjes en zijn witte Paard. Pien had hem al eerder gezien, op een foto in de krant, op tv bij Dieuwertje Blok en in de etalages van de bakker. Kijk, daar is Sinterklaasje! Is het echt al zo ver, vijf december in aantocht? De dagen lijken sneller te gaan dan wij en de verjaardag van de Goedheiligman leek nog maanden ver van ons vandaan.

We stoffen maar gauw de Sintplaat af en halen het grote Sinterklaasboek tevoorschijn. Heen en weer bladeren we, langs de studeerkamer van de Sint en de tandenborstels van de Pietjes, het selecteren van de hulpSinterklazen en het rondbrengen van de pakjes in de sneeuw. Pien vindt de babypietjes het leukst, die in de zandbak van de Pietencrèche spelen en met de thuisblijfpieten de pakjesboot op weg naar Nederland uitzwaaien. In de auto onderweg oefenen we Sinterklaasliedjes en we denken een Pietje te zien in de donkere mist bij de schoorsteen van de buren.

Vanochtend lag er een aangevreten worteltje bij de haard en in mijn schoen vond ik een pepernoot  en een klein pakje. Vol verwachting klopt ons hart. Hij is er weer.

Het grote Sinterklaasboek