Er waait een blaadje in je haar, zacht oranje tegen het blond van je krullen. Je schudt even met je hoofd en begint weer te zingen. Een liedje dat je zelf verzint, van alle woorden die je kent en het refrein bestaat uit onze namen.

Ik luister hoe je ons steeds weer noemt, steeds weer vangt, in elk refrein opnieuw bewaart. Het maakt je dapper, zingen over wat je kent, waar je van houdt, hardop je naam te zeggen en bij wie je hoort.

Ik luister hoe mijn naam klinkt in jouw stem. De wind trekt iets aan. Het ruikt ineens naar appeltjes, naar houtvuur. De lucht is blauwer, het licht is zachter. Alleen jij en ik en een liefdesliedje.