Lucy knipt confetti.
Van stroken papier in felle kleuren maakt ze allerlei vormen. Als ze een hele berg heeft, stopt ze ze in een zelf gevouwen envelop met onze namen erop. Ik bedank haar met een kus. ‘Ik bewaar al jouw kusjes in mijn hersens, mam,’ zegt ze dan. ‘En die van papa ook.’ Ze fronst haar wenkbrauwen erbij, alsof ze het een gekke gedachte vindt maar het toch echt zo is.
Ik kijk naar haar zachte haren, naar haar wijze hoofd. Daar worden de kusjes van iedere dag bewaard naast de confetti die ze zelf bedenkt. Het lijkt me de perfecte plek.