Een gestolen uurtje slaap op zondagochtend met de balkondeuren op een kier, frisse wind blaast zachtjes door de kamer. Buiten schijnt de zon, er bloeit roze bloesem in de voortuin. Pien haalt de ballen voorzichtig uit de kerstboom en de engeltjes uit de lamp, de kerstbelletjes gaan van de voordeur. We zijn klaar voor Nieuw.

Met fijn Oud in ons hart, vlaggetjes en taart bij de kerstboom ter ere van winterkindje Ernst, kerst en kalkoen in de Brusselse regen, knusse decemberdagen thuis die ongemerkt voorbij gingen bij onze- allermooiste-kerstboom-ooit. Oud en Nieuw met zoveel nichtjes en één neefje, een lange tafel vol lieve familie, voetbal in de modder en vuurwerk tot ver voorbij de horizon.

We keren met de donkere dagen van december mee naar binnen en vinden daar veel goeds, feest op allerlei manieren. Maar nu is het januari. De lucht is blauw en in de achtertuin kwetteren vrolijke vogeltjes. Als ik in de schemer van de namiddag nog even met Lucy door de straat fiets, twinkelen en stralen de kerstlichtjes nog in de struiken en op de balkons van de buren, bijna overal staat de kerstboom nog in volle glorie. Behalve bij ons. Bij ons is het al een beetje lente. Tijd voor Nieuw.