Vorige week had ik een goed gesprek. Voor het eerst sinds er voorzichtig iets in mijn hoofd begon te bewegen richting het boek dat ik nu schrijf, liet ik het aan iemand lezen. Het is nog niet af, maar het was wel tijd voor een frisse blik en andere ogen. Tijd voor een volgende ronde. En op een warme doordeweekse ochtend hadden we het erover, over wat ik vertel en hoe zij het las.

De flarden en beelden uit mijn gedachten krijgen steeds meer vorm, de puzzelstukjes vallen in elkaar. Dat wat er in mijn hoofd zit, komt langzaamaan echt op papier. Nu nog dat wat er in mijn hart zit. Best wel spannend. Maar de moed is goed. En gelukkig heb ik een lange, warme zomer en een stapel lievelings-boeken ter inspiratie om me erbij te helpen. 

Vorige week had ik een fijn gesprek. Voor het eerst las iemand mijn verhaal. En voor het eerst sinds ik begon met schrijven aan dit verhaal, voel ik me licht en vol vertrouwen. Ik weet wat me te doen staat, ik ben onderweg. Dank je wel, lieve Monique.