Ze zit op circusles. Aan het einde van de les mogen we komen kijken, iedere week vijf minuten op lage bankjes langs de muur. Zodra de muziek aan gaat, waan ik me in een klein theatertje aan de rand van een Frans dorpje, ergens tussen de lavendelvelden. Buiten is het zomer, in de verte ruist de wind in hoge bomen.

Binnen maakt het gewone leven plaats voor verwondering, voor verbazing om wat je zomaar kan, balanceren op enorme ballen, fietsen op één wiel, ondersteboven in de gordijnen hangen met je armen los. Binnen vertraagt de tijd, we houden onze adem in, om de moed die we zien, om de durf die we voelen, om het theater waar we heel even bij horen.

De muziek wordt zachter, de vijf minuten zijn voorbij. Ik ben weer in de gymzaal aan een druk kruispunt richting de stad in de regen. Dag Franse zomerwind. Tot volgende week.