De weken worden dagen. Het duurt nog heel even, niet zo lang meer en dan wordt alles anders. We wachten geduldig en in die stilte voor de storm vieren we de lente van zeven jaar geleden. De dag dat de Franse vogeltjes net iets harder zongen omdat er aan de overkant van de Seine een klein Nederlands meisje werd geboren en voor het eerst in de armen van haar vader in slaap viel.
Als ze bijna zeven jaar later naar school loopt (stuitert) in haar mooiste jurk, met een tas vol lekkers en een bloem in haar haren, schijnt de zon. De lucht is net zo blauw als toen, op die dinsdagochtend in Parijs, ergens voorbij de Eiffeltoren. Net zo blauw als haar ogen, waar we toen voor het eerst in keken.
Terwijl de weken zachtjes dagen worden, vieren we eerst feest voor haar, ons meisje met een hart vol liefde en een hoofd vol verhalen. Het meisje wiens wangen zelfs kunnen stralen. Vandaag en morgen én overmorgen vieren we zeven jaar Pien!
Alvast heel hartelijk gefeliciteerd met Pien! En een hele fijne dag voor allemaal! Lekker mooi weer!
Een hele dikke knuffel van ons,
Frits en Hansje.