Over de natte stoep huppelen twee hele kleine meisjes. De grootste sleept de kleinste bijna voort, springend van been naar been. De kleinste holt dapper mee, op rode laarsjes driftig stappend in het pad dat de grootste kiest. En die holt maar wat, geen idee waar naartoe of waar vandaan. Gewoon om te hollen, gewoon, om te hollen. Hand in hand, naast elkaar en achter elkaar aan. Hollen omdat je hollen kan. In de straten van Parijs.