Pien is trots. ‘Kijk mam, je boek staat op de voorkant van de krant. Jouw boek, door jou geschreven! Je bent superberoemd!’ Zelfs haar wangen stralen.

De krant, dat is een krantje vol boeken met heel-veel-procent-korting. Nu nog te krijgen, morgen zijn ze weg.  Door&door in de uitverkoop. De verhalen waar ik eindeloos voor verdwaalde, waarin ik soms kopje onder ging maar ook altijd weer boven kwam, de verhalen die me leerden hoe ik naar de wereld wil kijken, gewoon in de uitverkoop. Ik kijk er liever niet naar.

In plaats daarvan blader ik terug in de vele recensies die ik bewaarde en als cadeautje vind ik online zelfs nog een paar nieuwe die ik nog niet eerder las. Onbekende lezers die zich moeiteloos hebben laten betoveren en inspireren, die precies begrijpen waar de verhalen over gaan, die allemaal genieten. Ik denk aan de boekenplanken van al die bekende en onbekende mensen waar mijn verhalen staan, aan de feestjes in de boekwinkel, de woorden die ik vond,
de bijzondere door&door-jaren.

Ik denk aan het boek dat ik nu schrijf, omdat ik eerst deze vier boeken heb geschreven. En mijn hart begint zachtjes te zingen. Pien heeft gelijk. Ik sta vandaag op de voorkant van de krant. Ik ben trots. En superberoemd.