Op marktplaats vind ik de volgende advertentie:

te koop: verzameling heiligenbeeldjes – conditie: zo goed als nieuw

Op de foto is bovenop een grenen kast inderdaad een hele verzameling te zien, Maria met haar mooie lichtblauwe mantel in verschillende soorten en maten, een kleine versie van Sint Catharina, daarachter Sint Antonius met baby op de arm en nog een paar heilige mannen en vrouwen die stil voor zich uitkijken. Wegens ruimtegebrek moeten ze weg.  Een bont gezelschap, met z’n allen bovenop een kast waar ze niet langer kunnen blijven.

En zo goed als nieuw, dus zo op te halen en mee te nemen voor een tweede leven. Ik vraag me af wie ze wil kopen, waar ze terechtkomen en of ze bij elkaar zullen blijven. Een voor een in krantenpapier gewikkeld in een kartonnen doos gestapeld of misschien toch gewoon los per stuk verkocht. Wie zou er dan als laatste over blijven, daar op de kast?

Afgestoft zien ze er ongetwijfeld nog erg mooi uit, maar zo goed als nieuw, dat zijn ze niet. Nieuw waren ze toen ze werden uitgekozen en gekocht of gekregen, nieuw toen ze mee naar dat huis gingen om een plekje te krijgen. Maar in de jaren die volgden zal er toch af en toe een al dan niet stille gedachte of wens bij hen neer zijn gelegd of een kaarsje zijn gebrand. Even opgetild in een ogenblik van verlangen, verdriet of dankbaarheid. Nooit meer zo goed als nieuw, maar omkleed met leven, liefde en vertrouwen.

Na drie weken is de verzameling nog steeds niet verkocht. Ik kan het niet laten en doe een bod. Maar het is te laag en nu staan ze er nog steeds, op die kast op de foto op marktplaats.

Ergens ben ik opgelucht, wat moet ik met al die heiligen, wij hebben onze eigen kleine Maria al. Conditie: gebruikt. Ook letterlijk, want haar rechterhandje is er al twee keer opnieuw aangelijmd, gebroken in de vele verhuizingen op weg naar waar we wilden zijn. Maar haar gaan we niet op marktplaats zetten. Nooit niet.