Er vallen zonnestralen door het raam de douche in. Het water licht op, gouden druppels die langs me heen naar beneden glijden. Gouden spatjes geluk die aan me blijven plakken in deze eerste dagen van vier naar vijf.

Op dinsdagavond waren we nog even samen bij de zee, op woensdagochtend was alles anders. In alle vroegte werd er een meisje geboren, zo zacht, zo rond en zo, zo mooi. Buiten kleurde de hemel roze, alsof iedereen het ineens mocht weten: het is een dochter, een zusje, een meisje voor ons erbij.

Nu leven we de dagen waarin opeens drie meisjes passen in plaats van twee, dagen met de gordijnen dicht en de verwarming net iets te hoog. Dagen vol liefde, zachte dekentjes, te weinig slaap en grote zussen die helpen.  Dagen vol aaibaar geluk, groot geluk dat in een heel klein meisje past.

Vanmiddag gingen we even wandelen, drie zusjes, en ik erachteraan. De zon was weg, verdwenen achter de grijze wolken. Geen zonnestralen. Maar alles leek van goud.