Als de ene zus zingt en de andere lacht, voel ik je bewegen. Als Lucy met haar hoofd op mijn buik ligt of Pien er zachtjes met haar hand over aait, wiebel je met je benen of je armen terug. Alsof je er al bent, heel dichtbij, terwijl je nog onderweg bent.

Je hoort de verhalen die ik voorlees, de grapjes van papa, de lach van Pien en de liedjes van Lucy. Jij bent nog weken bij ons vandaan, maar kent ons al beter dan wij jou. Wij weten alleen maar dat je bij ons hoort, we weten dat we ons verheugen en op je wachten.

Tot het zover is, kan ik me alleen maar om je heen vouwen en je overal mee naartoe nemen. Ik kan alleen maar zorgen dat je straks stevig landt in je eigen leven, dat je hart sterk en je geest zacht kunnen blijven in de wereld om je heen. Ik kan alleen maar zorgen dat je weet dat je nooit alleen bent, ook al zul je je misschien wel eens zo voelen. Omdat het leven soms zo is.

Maar als de ene zus zingt en de andere lacht, weet jij dat het wel goed komt. Dan dans je even mee, al ben je nog onderweg. Want met liedjes en liefde komen we een heel eind. En dat weet jij allang.