Een jaar geleden schreef ik over haar – mijn hoofdpersoon – en waar ze zo van houdt. Ze houdt van nog veel meer, weet ik inmiddels:

* Van blote voeten op de houten vloer, want zo voelt veilig-thuis.

* Ze houdt van vlaggetjes die zorgeloos wapperen in de wind.

* Van nieuwe, nog ongelezen boeken. Verhalen die op haar wachten op het nachtkastje.

* Ze houdt van rozenlimonade met prik. De smaak van eindeloze middagen bij de zee.

* Van hoofdpijn die overgaat, boze buien die verdwijnen, dikke tranen die weg te vegen zijn.

* Van Frans wasmiddel dat ruikt naar zachte handdoeken en kleine babies net uit bad – dat ruikt als vakantie in de wasmachine.

* Van krakerige oude liedjes op de radio als ze in de schemer naar huis rijdt.

* Van zeep die naar sinaasappelbloesem ruikt, van de citroentaart van de bakker om de hoek.

* Ze houdt van het woord ‘zomerpudding’.

* Van het warme kopje thee, ’s ochtends bij haar bed als ze wakker wordt.

* Van lampjes in de achtertuin, van zelfgemaakte liedjes en fietsmanden vol bloemen.

Ze lijkt dus nog steeds wel een beetje op mij. Maar inmiddels heeft ze een eigen naam en een eigen verhaal. Heel, heel langzaam komt het op papier, haar verhaal in mijn woorden. Het is nog lang niet af, maar dat komt. En als ik de woorden er even niet voor vind, eet ik gewoon een stukje citroentaart. Of zomerpudding.

zie ook www.saarsboekenplank.nl